Second Stop: Panama & Northern Colombia

Volgens mij was ik gebleven bij in een hangmat liggen in Panama. Er is sindsdien alweer een maand voorbijgegaan, iets wat hier een weekje leek te hebben geduurd. Panama-stad heeft een skyline, een grote half leegstaande skyline voor expat zakenlui en rijke locals. Je kan zien dat het panama kanaal zijn vruchten afwerpt en dat panama-stad langzaam verandert in een meer internationaal, ontwikkelde stad, hoewel nog in transitie. Een gloednieuw busstation, halfvolle luxe gebouwen en een strak moderne boulevard worden afgewisseld door slechte wegen, onduidelijke gang van zaken en shabby straten, iets wat nogal apart plaatjes kan opbrengen. Panama-kanaal is indrukwekkend om te zien: enome containerschepen, die letterlijk minder dan een meter aan beide kanten verwijderd zijn van de sluis.

Nadat we de onafhankelijkheids vieringen begin november in Panama-stad ruimschoots hadden gevierd, belandden we, via een mudface scrub hot spring in het dorpje el valle, wat daar normaalste zaak van een vrije dag scheen te zijn, in Bocas del Toro in het noorden van Panama. De foto's van paar weken terug mogen duidelijk zijn; onze dagen brachten we door op ansichtkaart locaties en de meest belangrijkste onderneming was bedenken wanneer en wat je gaat eten (en insmeren met factor 50 continue). Onze grote vriend .... (zijn naam vergeten, wat mij vrijwel bij iedereen gebeurt die ik ontmoet, sorry) die je, zoals het met alles daar ging, ontmoette op straat, bracht ons met zn busje, reggae muziek en zijn hoofd vol dreadlocks naar alle mooie plekken in de omgeving (Starfish beach met zeesterren, dolfijnen, ansichtkaartplekken, koraal).

Ik besloot vervolgens mijn reis alleen verder te vervolgen richting Colombia. Na een geweldige busrit van 7 uur (Slechte spaanse (pleonasme) tv-series met volume helemaal open, airco op 15 graden, 3 krijsende babies naast en achter me (dit heb ik ook in vliegtuigen), een nogal, heel erg zwaar iemand naast me zodat ik zelf alleen een halve stoel in beslag nam en de aroma's van de wc achter me die ik zo af en toe oppikte) kwam ik uitgerust in de tussenstop panama-city. Via een jeep rit van 3 uur over de meest steile wegen arriveerde ik aan de zeekant vanwaar de catamaran zou vertrekken.

Via een boottocht op een catamaran voor 15 personen zou ik de ocean overkruisen richting Cartagena, Colombia, via de San Blas eilanden. 5 dagen op een catamaran, 400 kleine palmboom eilanden, geweldige mensen, argentijnse steak, snorkeling bij gezonken schip, dolfijnen, eerste paar nachten rum rum, laatste 2 dagen lag iedereen te kotsen door de wilde oceaan, waar ik gelukkig geen last van had. Als je dan eenmaal op de oceaan vaart, ver van de kust, 40uur lang straight, nacht, dag, nacht met volle maan op het dek zittend met je, for once geen salsa, muziek in je oren/om je heen, dan vraag je je toch even af of het altijd niet zo simpel kan zijn.

Cartagena was heeeeet en vochtig, waardoor je weinig kon doen, hetgeen ik dan ook deed. Old Cartagena is soort van romantisch met zijn smalle straten en balkonnetjes vol met bloemen, heel leuk allemaal maar dat was het voor mij dan ook. Ik ben nogal een typerende gringo en heb de tendens om vaak aangesproken te worden door locals, maar met name de swindlers en dealers. Zo gringo, naief en Colombia-maagd als ik ben, belandde ik dan ook met een dude lopend door de stad, tentjes af te gaan, pratend over van alles, om vervolgens in een taxi te belandden naar ander deel van de stad, een biertje drinkend, belandend in een stripclub met minderjarigen waar de wc meer functioneerde als snuifhok, om dan te bedenken dat het misschien verstandig is om weer naar het hostel te gaan. Gelukkig had ik alleen wat cash op zak en meer niet (anders had ik het bovenstaande nooit gedaan), maar als gringo met mijn haar en ogen is zoiets onvermijdelijk. Leermomentje.

Nadat ik 2 dagen in zelfde hostel verbleef als deel van de groep op de catamaran, zette in m'n reis voort naar Santa Marta, alles per bus uiteraard, waardoor ik terecht kwam in duikdorpje Taganga ernaast. Ook prima voor een avond, maar de volgende dag verbleef ik in Santa Marta voor een week om mijn gebrekkige zelfaangeleerde spaans even te verbeteren. Meest aardige vrouw die alleen maar spaans sprak en prive lessen gaf, snel en elke les mij meer leesstof meegaf wat je normaal in een week doet. Zodoende gaat mijn spaans de goede kant op, mede doordat ik elke les (van soms 4uur) in spaans moest praten. Santa Marta leeft en is een heerlijke stad om een weekje rond te dwalen met locals en je kan het gebruiken als basis voor dagondernemingen in de omgeving.

Aardige en geweldige mensen leren kennen, gedanst in de warmste zweet tenten van Santa Marta (en de dames kunnen hier dansen en doen dat ook graag met gringos), gevaarlijkste motor rit zonder helm een hobbel weg op en af waarvan de motor meer van steen naar steen hobbelt dan op de 'weg' rijd, watervallen zonder de toeristische fotograferende mensen, verlaten stranden met alleen hangmatten, typische colombiaanse dorpjes, chocolade boererijen, hablando en espanol en cualquier situacion, boekje lezen, 10 min in de rij staan bij de kassa als je als 3e in de rij staat, zwemmen, spaans leren en nog veel meer.

Zojuist ben terug gekomen van een 3-daagse trip naar het uiterste noorden van Colombia en tevens Zuid-Amerika; Punta Gallinas in het gebied La Guajira. Het kost aardig wat hobbelige uren lange ritten in een 4WD door steppe, zand, over t strand, woestijn, in een bootje 2u en veel wachten, maar het resultaat is dat je in een omgeving beland waar gele woestijn vlakten met groene vegetatie en azuur blauwe/turqoise zeeen een zeer uniek plaatje opleveren. Enorme zandduinen met daaronder/achter de zee, noordelijkste puntje van het gehele continent, duizenden wilde flamingos, regenboogkleurende luchten, mooiste zonsondergang/opgang; ik kan eigenlijk niet zo goed beschrijven hoe het was, hopelijk kunnen de foto's (niet aangepast) dat wel. De guerilla's heb je geen last van, echter laten ze wel in dit gebied hun sporen na. Een kolentrein op het treinspoor na een havenpoort was enkele weken geleden opgeblazen opdat de koolindustrie gesaboteerd werd (zie foto). Er schijnt veel activiteit te zijn en het is dan ook normaal tanks en vele controleposten te zien langs de weg in La Guajira.

Ik besef me dat de 4 resterende maanden eigenlijk veel te weinig zijn om een heel continent te zien. Colombia is al geweldig en dan heb ik alleen nog de caribbische kust gezien. Ik zal mijn reis voortzetten naar Bogota en het enorm spektakel opleverende verlichtte Medellin dat tijdens de kerst periode geweldig met licht gedecoreerd schijnt te zijn.

Que le vaya bien!

Ps. ik mis de winter niet

x BJ